Przyszłam do zakładu pogrzebowego wybrać dla siebie trumnę. Były albo bardzo pysznie zdobione (taki barokowy przepych), albo surowe z gołych desek. Zdecydowanie wolałam obejrzeć te zwykłe. Wybrałam jedną niewielką, choć deski były przyszarzałe i nie miały tego uroku surowego drewna, na który liczyłam. Zobaczyłam, jak prezentuję się w tej trumnie. Było ok, choć bardzo ubogo, więc poprosiłam pracownika zakładu, żeby podczyścił i pomalował wieko lakierem, bo trochę wstyd taką byle jaką trumnę pokazać podczas pogrzebu.

Ponownie popatrzyłam na zamkniętą trumnę ze mną w środku. Powiedziałam do stolarza, że to zabawne - robiłam tyle zamieszania, a cała mieszczę się w tak niewielkiej dziecięcej trumnie.

Obudziłam się z długo wyczekiwaną lekkością ;-)