Serial: Dziennik Sandry Dumroc
Zobaczyć wszechświat w oczach kapłana. Zapis 19
! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Takie gospodarstwo pokoleniowe, gdzie żywi i umarli są razem, w obrębie jednej rodziny. Pięknie to wyglądało z drogi. Pojechałam dalej tym moim wypasionym rowerem i coś załatwiałam w jakimś budynku i jak z niego wychodziłam, to przyczepiła się do mnie "Klaudia El Dursi (12/3)" , Libanka, pomyślałam, co ona ode mnie chce, zagadywała, nadskakiwała, a ja nie chciałam z nią rozmawiać i pomyślałam, dlaczego jestem taka gburowata, przecież nawet jej nie znam, a ona jest miła, cały czas miałam przy sobie ten mój rower. Wyszłam na korytarz i zaczęliśmy wchodzić po schodach do góry, ja oczywiście z tym rowerem, ale nie był ciężki ani mi nie przeszkadzał.

Sen z 04.11.2019
Poszłam do baru, do ojca (33/6), żeby podpisał mi jakieś dwa dokumenty, w barze było dosyć dużo ludzi i ojciec z nimi siedział, ale ja tam czułam się źle. Miałam wrażenie, że oni myśleli "po coś tu przylazła".  Ktoś zapytał, co to za papiery, a ja złośliwie odpowiedziałam, że to na bigamię, że jeden jest k*rwiarz, drugi złodziej, a ja będę bigamista. Kiedy wychodziłam, to te dokumenty porwał mi wiatr, były żółte i bardzo cienkie jak pergamin i niestety trochę się uszkodziły, ale w końcu je złapałam. 

Później zbierałam z partnerem ziemniaki i były niesamowicie dorodne, jeszcze mówiłam, że innym dziki zjadły, a tu nie było siatek i nawet nie ruszyły, ale on powiedział, że za to są stonki. Patrzę, i rzeczywiście chodzą mi po nogach, tylko takie małe, ale to nie były stonki, tylko owady bardzo podobne do nich, czarne chrząszcze z dwiema żółtymi kropkami. Strzepywałam je delikatnie, żeby nie zrobić im krzywdy, ale one cały czas wychodziły, cała od pasa w dół byłam w tych chrząszczach.

Sen z 06.11.2019
Córka chyba się obraziła na mnie i wyszła z domu, obserwowałam ją z zachodniego okna, z wysokości około 3-4 metrów. Stała przy ścianie budynku i wypluwała jedzenie, które wcześniej razem jadłyśmy. 

Nagle pojawił się przy niej kapłan i złapał za ramiona, i coś zaczął jej mówić. Był całkowicie siwy i miał rzadkie włosy długości do brody zaczesane do góry i był podobny do tego szamana z czarną gębą, którego widziałam niedawno w telewizorze. 
Patrzyłam na nich z góry, ale nagle znaleźli się na mojej wysokości. Zaczęłam mówić "puść ją", powiedziałam to trzy razy, ale jakim głosem...??... Pomyślałam, co to za głos, jakbym miała z 600 lat, jakbym była tak stara, że mogłam pamiętać średniowiecze i wciąż żyć. Tak stara, jakbym mogła czynnie świętować dzień wynalezienia koła!!!
Kapłan podniósł wzrok na mnie i zobaczyłam jego oczy w zbliżeniu. 

Ja nigdy takich oczu nie widziałam i prawdopodobnie nigdy nie zobaczę w realnym świecie, nie ma możliwości uzyskania takiego efektu w najlepszym foto-szopie ze względu na NIESKOŃCZONOŚĆ tych oczu, we wszystkich odcieniach jasnego błękitu, z taką budową tęczówki, że nie można tego nawet powtórzyć w wyobraźni, zresztą koloru też nie można odtworzyć, nie ma takich odcieni, nie widzimy ich (nieznany zakres widzialności), nie można tego odtworzyć w naszych realiach. (ENERGIA)
Zobaczyłam siekierę po swojej prawej stronie i złapałam ją, by tego kapłana przestraszyć i żeby odszedł, ale nagle wszyscy wypadliśmy z tego okna.
Jak leciałam w dół, to widziałam cały ten przesuwający się obraz, to, co się widzi w czasie upadku i pomyślałam, że samobójcy rzeczywiście mają dużo czasu, że powiedzenie "przeleciało mi całe życie przed oczami" ma sens, bo tu lecę sobie tylko 4 metry, a upływ czasu nieporównywalnie jest dłuższy niż przy innej czynności.
Wreszcie upadłam na trawnik i patrzyłam z pozycji leżącej (pewnie ze skręconym karkiem, bo tak dziwnie ten obraz widziałam) na jakąś tańczącą kobietę, przyglądnęłam się jej dobrze, to byłam ja (56/11), w obecnym wieku, miałam białe spodnie, białą bluzkę i czerwoną marynarkę i byłam szczęśliwa, tańczyłam boso na trawniku.