Po drugiej stronie rozpuszczania żywiołów – umierania, są narodziny – ożywianie homunkulusa zwanego człowiekiem. Zastanawiając się nad tą częścią „narodzin”  w kontekście żywiołów wpadłem na jedno ze zdań, którego pochodzenia u siebie nie znam ;)j

Tj. zdarzyło mi się kiedyś przez moment (dawno temu i nieprawda, ale dalej się rumienię) wierzyć tj. głupio powtarzać, że człowiek w życiu płodowym przechodzi przez fazy rozwoju ewolucyjnego, coś ala „tu jesteśmy płazem, tu gadem, tu ssakiem, tu małpą”.  Gdzieś zostałem zarażony tym posttantrycznym memem. Teraz, po latach  przynajmniej rozpoznaję źródło z którego  wpadło to w ucho. Piekące wstydem uchoJ

A źródłem są tantryczne idee dotyczące narodzin, ożywania – jak pięć świateł staje się doświadczeniem samsary, bardo – stanu przejściowego … ite de et cetera. Z których chyba najbardziej przydatne jest przejście żywiołów do konkretnego doświadczenia, co daje się streścić do  grupy metafor:

Z przestrzeni wyłania się wiatr, z ruchu tworzy się ogień, w ogniu  wykształca się woda, a następnie przejawia się ziemia.

Co oczywiście jest nonsensowne o ile oderwie się to od doświadczenia. Za to przekładając na coś bardziej przydatnego:

Z przestrzeni obecności – tego, czemu poświęcasz uwagę, w co się angażujesz, miejsca w którym jesteś psychicznie wyłania się wiatr. Bodźce, ruch, energia wiatru poruszają tobą, wywołując tarcie, zaangażowanie podobne ogniowi. To sprawia, że podobne zachowania, skojarzenia, sprawy, grupy przemyśleń zaczynają płynąć ku sobie, czy własnym tokiem z siłą i zachowaniami wody. A gdy ten przepływ znajduje się w równowadze, doświadczenie wydaje się solidne i realne, a nawet płodne siłą ziemi.

Prosektorium kultury  staje się mniej przerażajace, kiedy podąża się za tym procesem, rozumie go i pozwala mu się dziać tj. celowo się w niego angażuje;) I oczywiście to tylko seks. (jeśli ktoś poczukiwał odpowiedzi na pytania z poprzedniego odcinka)

To tylko seks tj. ten proces przejawiania się żywiołów ma charakter płodzenia, to energia seksualna.

To aż seks tj. tego boga-demona JA seks napędza, czyni realnym prosektorium_kultury jego władzę, podobnie jak nierealnymi, martwymi innych ludzi, całą rzeczywistość.

Stąd nie ma ucieczki!  : - ) 

Czy aby?