Serial: Sny i wizje
Boso na pocztę

...Wieczorem modliłam się i prosiłam podświadomość o wskazówkę, czy droga, którą wybrałam, jest słuszna. W nocy miałam bardzo wyraźny sen, który dokładnie pamiętałam po przebudzeniu. Nie umiem go odczytać...

Idę w dużej grupie ludzi (których nie znam) na pocztę. Wszyscy ubrani jesteśmy w grube, *zimowe* ubrania, ja także. Ale ja stopy mam zupełnie *bose* (tylko ja). Nie jest mi zimno, nic mnie nie uwiera, ani nie jestem wcale tym zdziwiona. Droga jest lekko zabłocona, ale stopy mi się nie brudzą. Przed budynkiem poczty dokładnie wycieram stopy na wycieraczce, chociaż wcale nie są brudne. W ręku trzymam plik rachunków do zapłacenia (za energię, gaz itd.). Staję w kolejce do okienka. Ludzie patrzą na moje bose stopy. Gdy przychodzi moja kolej, urzędniczka zamyka okienko, mówiąc, że ma półgodzinną przerwę. Mam usiąść w poczekalni na wygodnym fotelu i czekać. Sen się kończy.