Krzysztof Rybiński w „Rzeczypospolitej” 14 grudnia 2013 napisał krótki (ale treściwy) artykuł „Potrzebna nowa Unia Europejska”. Proponuje w nim radykalne zmiany:

Proponuję, żeby Unia Europejska stała się federacją 
97 regionów określonych 
w statystyce unijnej jako NUTS1, czyli obszarów zamieszkanych przez od 3 do 7 milionów osób. W Polsce jest wyróżnionych sześć takich obszarów.

Każdy region wybierałby w wyborach bezpośrednich prezydenta i regionalny parlament. Nowy parlament Unii tworzyłoby 97 prezydentów, którzy wyłanialiby spośród siebie nowy rząd Unii.

Do kompetencji rządu i parlamentu Unii należałaby polityka obronna, zagraniczna, inwestycje o charakterze ponadregionalnym, polityka regulacyjna. /.../ W gestii parlamentów i rządów regionów pozostałaby polityka społeczna, zdrowotna, edukacji, lokalne inwestycje.

I dalej pisze:

Ta propozycja ma kilka zalet. Po pierwsze nowy parlament Unii składałby się z ludzi, którzy mają potężny mandat demokratyczny do rządzenia, bo dostali po milionie i więcej głosów w lokalnych wyborach prezydenckich. Po drugie nie byłoby już interesu narodowego, tylko wielowymiarowe interesy małych regionów, które zawierałyby różne koalicje. Po trzecie zmalałoby do zera prawdopodobieństwo konfliktu zbrojnego w Europie, bo byłaby jedna armia – unijna.

Regiony NUTS1, mapka z: en.wikipedia.org/wiki/Nomenclature_of_Territorial_Units_for_Statistics

To nie tylko wykluczyłoby wojnę pomiędzy krajami Unii Europejskiej, ale również atak na Europę z zewnątrz. Dlaczego? – Bo to nowe państwo byłoby uzbrojone w broń jądrową, a tak uzbrojonych państw, jak dowodzi historia od 1945 roku, nikt nie atakuje, prócz ewentualnie terrorystów. Więcej – projekt ten wydaje się najlepszym sposobem na ochronienie Polski przed wojną z zewnątrz.

„Nuts'y-1” w Polsce zostały wytyczone dość mechanicznie, przez sklejanie województw. Przy okazji tej re-unii warto byłoby je trochę zmienić, żeby bardziej przypomniały regiony historyczne. Przede wszystkim warto byłoby zebrać w jedno historyczny Śląsk. (Obecnie podzielony na dwa lub nawet trzy NUTS1.) Oraz uczynić regionami Zachodnie Pomorze i Podlasie. Wtedy polskich regionów byłoby nie 6, ale 8 – pewnie dałoby się to wynegocjować; Niemcy mają ich 16, tyle ile landów, więc skoro Polska ma dwa razy mniej ludzi, to także regionów unijnych wypadałoby żeby miała 8.

Oczywiście, można sobie wyobrazić narzekanie nacjonalistów, którzy to uznają za „rozbiór Polski”. Temu by można zapobiec punktem w konstytucji nowej Europy, że z Unii wystąpić może nie region, tylko ich grupa tworząca „państwo honorowe”. Bo dotychczasowych państw nie należałoby rozwiązywać, tylko zachować właśnie jako państwa honorowe, tak jak Anglicy zachowali swoje średniowieczne hrabstwa-counties jako „hrabstwa ceremonialne”. Oczywiście Słowacy, Duńczycy, Irlandczycy, Słoweńcy, Litwini i inne małe narody nie miałyby z tym problemu, bo ich państwa w całości stałyby się regionami nowej Unii.

Czy ten projekt nie jest końcem marzeń o Międzymorzu, jak trzeciej, prócz Zachodu i Rosji, super-ojczyźnie w Europie? Wystarczy, żeby do Unii Europejskiej, takiej lub innej, dołączyły Ukraina i Białoruś, a przynajmniej ta pierwsza, i wtedy Międzymorze zaistnieje. Zapewne łatwiej mu będzie zaistnieć wewnątrz większej europejskiej federacji, niż gdyby je tworzyć osobno, po jakimś przypuszczalnym rozpadzie Unii.

Jak się dobrze przyjrzeć, to Nutso-Unia wg prof. Rybińskiego, ma same zalety.