W ciekawym artykule Rozwój czy katastrofa? O wpływie islamu na średniowieczną Europę znalazłem takie zdanie:

Islamski fatalizm – oparty na przekonaniu, że Allah nie może być ograniczony żadnymi naturalnymi czy naukowymi prawami – był śmiercionośny dla greckiego i rzymskiego racjonalizmu.

To jest – inaczej nazwana, wyrażona - istota konfrontacji Aten z Jerozolimą. Na islam warto zwracać uwagę, bo to jerozolimizm radykalny i bezkompromisowy. W zdaniu cytowanym islam reprezentuje ducha Jerozolimy, pod hasłem „grecki i rzymski racjonalizm” kryją się (nasze) Ateny. Bóg (ten najwyższy) nie może być ograniczony żadnymi naturalnymi czy naukowymi prawami. Mówiąc Szestowem, Bóg jest ponad Koniecznością. To, czego domagał się w swoim filozoficznym programie, w „przededniu” bolszewickiego przewrotu w swoim kraju, Szestow, 1300 lat wcześniej urzeczywistnił, w pełni, islam. Gdy je przełożyć na ziemskie stosunki, twierdzenie o „nadkonieczności” Boga oznacza podporządkowanie nauki, w tym nauk przyrodniczych, teologom i objawieniom, jako lepiej z zasady znającym boskie wyroki. Kolejne wioski wynikają, gdy spojrzeć na religię i zawarte w niej idee jak na program edukacyjny czy program osobistego rozwoju pod kopułą tej religii. Nieograniczony niczym, nawet prawami arytmetyki, Bóg, to model podobnie nieograniczonego, samowolnego człowieka. W enneagramie pasuje on do jednego typu: do Ósemki Szefa. Który podobnie czuje się ponad czymkolwiek, jak Arkadio Buendia ze „Stu lat samotności” Marqueza, który w odpowiedzi na zarzuty, ze mieć stosunki seksualne z siostrą (wprawdzie tylko adoptowaną) jest przeciw naturze, odparł: „sram na naturę”. Można dalej spekulować, że islam promuje i hoduje takich ósemkowych twardzieli. Z czego bierze się napięcie widoczne (przynajmniej z daleka, bo nigdy tam, co za obciach!, nie byłem) w bliskowschodniej kulturze, pomiędzy samowolą i hardością jednostek, a rygorem przymuszającej ich do posłuszeństwa religii. Hardzi samowolni mężczyźni muszą być jeszcze twardszą ręką religii gięci do pokłonów. Kobiety, co warto zauważyć, wypadają („wypadnięte zostają”) z tej gry.

Artykuł Johna O’Neill’a jest o tym, iż nieprawdą jest, jakoby islam był we wczesnym średniowieczu budzicielem (z upadku po Wędrówce Ludów) i nauczycielem (ociemniałej wówczas) Europy – przeciwnie, po wymianie władzy z rzymskiej na germańską, Europa znakomicie budziła się sama, a Arabowie w północnej Afryce, Hiszpanii i Sycylii podbijali kwitnące królestwa. To dopiero ich najazd i plaga arabskich piratów sprowadziły na kraje Zachodu biedę i jej skutek: dezedukację, i sprowokowały Normanów z północy do wzięcia się za masowy kidnapping i sprzedaż europejskich niewolników Arabom.

Średniowiecze realizowało enneagramowy wariant nr 1, było enneagramowo perfekcjonistyczne, Renesans był z wzorca 7-Epikurejczyk, obecna naukowo-racjonalistyczno-demokratyczna epoka Zachodu jest z wzorca 5-Obserwator. Kolejne przejście prowadzi do wzorca 8-Szef. Porównując z tym, co wyżej, brzmi to groźnie.