Serial: Czytanie Taraki
Frank MacEowen odnaleziony

MacEowen wynurzył się znów. Trochę starszy niż na zdjęciach sprzed 20+ lat.

Frank MacEowen, kiedyś używający dłuższego imienia „Frank Henderson MacEowen” odnalazł się na stronie księgarni „newworldlibrary.com”, tu: Frank MacEowen. Jest trochę starszy niż na tamtych zdjęciach sprzed 20+ lat, znanych na zajawkach jego książek i w Tarace:

Przypomnę. Na artykuł MacEowena, w którym przedstawiał on swoją szamańską drogę od Gór Skalistych do Szkocji swoich przodków, natrafiłem w pierwszym numerze papierowego kwartalnika „Shaman's Drum”, który zaprenumerowałem zaraz po tym, gdy zobaczyłem tamto pismo u Davida Thomsona na którychś jego warsztatach. Dokorespondowałem się do do MacEowena, dostałem jego zgodę i zamieściłem jego tekst w Tarace jako „Wskrzeszenie gaelickiej tradycji Oran Mor. Droga od naśladowania Indian do odrodzenia celtyckiego szamanizmu”. Później w Tarace znalazł się drugi jego wybitny i programowy tekst, „Przywrócenie naszych przodczych kości: odrodzenie szamańskich praktyk w nowym tysiącleciu”. Tym razem od mojego przeczytania do publikacji w Tarace minęło... dobre 10 lat, gdyż autor w międzyczasie zniknął i długo trwało, zanim przez jakichś zaufanych pośredników dostałem w końcu jego zgodę.

Teraz czytamy, że: „Po latach prowadzenia grupowych odosobnień i podróży odkrywających celtycką duchowość i ekopsychologię, Frank zwrócił się do wewnątrz i spędził dekadę studiując poezję pustelników z Azji Wschodniej, oraz samotną kontemplacyjną duchowość Natury wraz z pewną kobietą wiedzy z Nowego Meksyku. Kontynuuje teraz odkrywanie i integrowanie tych wielu tematów, Wschodu i Zachodu w swojej poetyckiej pracy. Wiersze publikuje pod nazwiskami Frank LaRue Owen lub Hawk of the Pines.”

Dodam, że wtedy, około lat 1998, 2000 i następnych, tamte jego artykuły i książka „The Mist Filled Path” o celtyckiej duchowości były jedną z największych moich inspiracji.

O serialu „Czytanie Taraki”. Dawniej prowadziłem w Tarace cykl lub blog, a w nomenklaturze Taraki: serial, pod tytułem „Czytanie”. W kolejnych odcinkach były „czytania” bieżących lektur, tzn. to, czym i do czego dana lektura mnie poruszyła. Ponieważ teraz Taraka stała się taką e-bilibioteką, z której coraz wyciągam jej e-rozdziały i całe e-książki, więc to samo, co kiedyś robiłem z innymi tekstami, teraz będę robić z tekstami z Taraki. Zresztą, łapię się na tym, że regularnie nie doczytywałem tekstów z Taraki, kiedy były świeże. Moich własnych, też. W tym serialu będę próbował nadrobić tamte zaległości.