Skończyłem książkę „Nauka o klimacie” (Marcin Popkiewicz, Szymon Malinowski, Aleksandra Kardaś) - więcej na Nauka o klimacie. Jest to lektura trochę wymagająca i bardzo przygnębiająca. Z tymi wymaganiami bez przesady: potrzebna jest znajomość matematyki i nauk przyrodniczych na poziomie liceum, a sama książka przypomina trochę lekki podręcznik akademicki typu „wstęp do…”. Chociaż w czasach, gdy królują zagadki „ile to jest 5-5*5+5” nie jestem pewien, czy książka znajdzie wielu czytelników. Jest bardziej przystępna pozycja, „Świat na rozdrożu” (Marcin Popkiewicz), ją też zamierzam przeczytać. „Nauka o klimacie” rzeczowo i dokładnie wprowadza w zagadnienia związane z nauką o klimacie, mierzeniem stanu klimatu, zdobywaniem historycznych danych o klimacie Ziemi, cyklu węglowym, efektach emisji CO2 i prognozach na przyszłość. Naprawdę polecam, jeśli ktoś nie boi się matematyki na poziomie logarytmu naturalnego i prostych zapisów reakcji chemicznych. Myśli płynące przez głowę po skończonej lekturze nie są wesołe. Stoimy w obliczu zmian, które wywrócą znany nam świat, może nie zakończą historii gatunku ludzkiego (choć i to możliwe), ale prawdopodobne, że cofną cywilizację człowieka gdzieś do początku średniowiecza. „Nowe średniowiecze” - pisał dawno temu Lech Jęczmyk i może miał rację.

Jeśli kogoś nie przerażają zmiany klimatyczne, to może masowe wymieranie? W historii Ziemi znanych jest chyba 5 masowych wymierań, z których najmocniejsze eliminowały nawet 90% gatunków. Teraz mamy wymieranie szóste, ale pierwsze spowodowane przez człowieka. 40% owadów zagrożonych jest wyginięciem w ciągu najbliższych stu lat. Jeśli one znikną, my podążymy za nimi. Jak - błyskotliwie - napisał gdzieś Wojciech Jóźwiak, wykończy człowieka to, co on tak bardzo lubi: żeby było ciepło i nie było owadów.

Jakie scenariusze mogą nas uratować?

Scenariusz 1: asceza. Ograniczamy konsumpcję, przemodelowujemy życie społeczne, ograniczamy, i to szybko, zużycie paliw kopalnych i uprzemysłowienie rolnictwa. Może się uda. Scenariusz mało prawdopodobny, bo jako gatunek mamy jakiś błąd w oprogramowaniu. Asceza jest wyborem nielicznych, większość nie da się namówić na zrezygnowanie z wygód po to, by za kilka set lat ludzkość nadal istniała.

Scenariusz 2: depopulacja. Ktoś wpadnie na ten pomysł, ktoś z odpowiednią władzą. Można uchronić ludzkość przed końcem, redukując populację do ok. 2-3 miliardów (tyle, wg szacunków, jest w stanie wyżywić nieprzemysłowa produkcja rolna). Żadne 500+. Musimy się globalnie zredukować, bo jest nas za dużo. Przypuszczam, że jeśli do realizacji tego scenariusza dojdzie, zapłaci raczej ta biedna część świata.

Scenariusz 3: symulacja. Przyszło mi do głowy, że o ile konsumpcja w świecie realnym może generować coraz to większe i większe koszty, to konsumpcja wirtualna, chociaż nadal wymaga energii na zasilanie procesorów, jest energetycznie ograniczona. Im więcej przyjemności czerpać będziemy z wirtualnych doznań, tym mniej zeżremy naszej planety.

Tekst oryginalnie na profilu w FB. W Tarace za uprzejmą zgodą.