Jako autor inicjatywy, pozwolę sobie na odpowiedź (również z FB:): Dbanie o mity jest tak samo ważne jak dbanie o szczegóły. To jak dbanie o równowagę Yin - Yang. Bez mitu nie mamy jasno określonego poczucia celu. W jakim kierunku zmierzamy? Czego uczymy w szkołach? Jak wygląda nasz system społeczny? Tu potrzebna jest spójna wizja - najlepiej korzystająca już z wypracowanych wcześniej zasobów. Patrząc na ostatnie tygodnie, wielu z nas "zmęczyło" się historycznym patriotyzmem kiszącym się wciąż we własnym sosie. W dodatku wywołany został mit ofiary za... (przyznam, że nie mam jasności za co i kogo) Wiele jest też głosów - z czym się zgodzę - że "coś się ma szansę zmienić". Tak jak po dużej traumie indywidualnego człowieka, ma on/a szansę wprowadzić nowe potrzebne swojemu rozwojowi jakości. Szukając jednak "nowego" kierunku dobrze jest wyszukać wpierw własne zasoby. Nie po to aby grzęznąć we własnej historii, ale by znaleźć jej ducha. Pójść dalej, korzystając ze świadomości tego co już się ma. Być może - w szczegółach jest jak Wojtek pisze. Ale przecież wszystko zawsze ma 2 końce. Warto znać więc swoje mocne i słabe strony i spojrzeć na czas obecny oraz w przyszłość. Jasną stroną - mimo wszystko:) - jest walka o wolność (nawet jeśli wymuszona geopolitycznie). Nie poddajemy się. Ciemną stroną też jest ... walka... między sobą. Ta druga wynika zwykle z nieadekwatnego poczucia własnej wartości i strachu. Zmiana tych jakości przychodzi w procesie dojrzewania. Polska w historii świata nie jest specjalnie starym narodem. Może właśnie w tych współczesnych nam latach mamy szansę wesprzeć jej dojrzewanie. Dorosłość na miarę Europy. To co się stało pod Smoleńskiem wywołało w milionach Polaków wstrząs. Sam wiem z własnego życia, że "wstrząsy" pomagają dojrzewać. Jednym z aspektów dojrzałości jest zobaczenie siebie w kontekście szerszym niż własne podwórko. Człowiek zauważa, że nie życie w świecie sam, ale jest połączony ze społeczeństwem. A stopień jego dojrzałości mierzyć można również i tym na ile jest w stanie służyć swej społeczności. Te same procesy mogą przyświecać rozwojowi narodów. Być może - i to byłby Nowy Mit dla Polski - zobaczenie, że nie jesteśmy w świecie sami, i że możemy coś dla tego świata zrobić - jest szansą na odzyskanie poczucia własnej wartości. Przy dbaniu o szczegóły oczywiście - tak by utrzymać właściwą równowagę.

Dawid, proponuję lekturę: CZY POLACY NIE ZASŁUGUJĄ NA WOLNOŚĆ? i Aresztowanie Józefa K.. Przypomnę też słowa starej piosenki Kelusa: "Powiedz Willi jako Niemiec czy byś nie zrzygał?" - a tą różnicą, że tu "jako Polak".