Temat nurtuje mnie od dziewięciu lat, kiedy to po mojej podróży do Tybetu ktoś stwierdził, że jestem chora, dzieci przeze mnie chorują i muszę się udać do

Temat nurtuje mnie od dziewięciu lat, kiedy to po mojej podróży do Tybetu ktoś stwierdził, że jestem chora, dzieci przeze mnie chorują i muszę się udać do egzorcysty. Pomyślał by ktoś - zwykła manipulacja, bo ksiądz we mnie winy przecież nie znalazł. Również słynny demonolog oo. Posadzki (podobno egzorcysta) uciekł przede mną, gdy na targach książki poprosiłam go o rozmowę. Powodów zewnętrznych naprawdę nie było, bo jako uczciwy dziennikarz katolicki nie miałam żadnych problemów z wchodzeniem do świątyni, a to ponoć jest jeden z objawów opętania. Rzecz jednak znamienna, od tego czasu zaczął się mój rozwój i poszukiwanie kodu do tego wszystkiego co mamy w naszych głowach. Wyraźnie zaczęłam czuć, że coś tu nie gra. Tym bardziej, że ze strony katolików wsparcia nie uzyskałam.

Można by na sprawę popatrzeć tak. Kobieta dość słaba, podróżuje po świecie i szuka nie wiadomo czego, zamiast łapać męża i żyć jak wszyscy. Na życie jak wszyscy mój czas jednak przeminął przez kilkunastoletni okres depresji i bulimii, której nikt nie raczył zauważyć i pomóc. Z mojego punktu widzenia, nie chcąc kopiować cudzych wzorów, idąc za własną intuicją czułam, że trzeba poznawać świat i ludzi, uzupełniając braki z czasu choroby. Na związek nie czułam się gotowa, a przygodne znajomości mnie nie interesowały.

Sama dobrze nie wiedząc o tym, „wyszłam z wioski”, w której się urodziłam. Może i mogłam tam wrócić, wchodząc w schemat moich koleżanek, ale ja zawsze gdy schemat się zbliżał, chorowałam. Miałam poczucie, że ktoś decyduje za mnie o innej drodze. Przyznam, że bardzo się bałam i do tej pory jestem tą samotną drogą bardzo zmęczona. Mam takie dwie cechy rodzinne, które pomagały mi przetrwać: upór i waleczność. Poza tym jestem łagodna, ciepła i często w sposób wyuczony bezradna. Nic dziwnego, że ta mieszanka doprowadza ludzi do szału. Szczególne osobników płci odmiennej.  Uciekają nie wiadomo niby dlaczego.

Nawet młody ksiądz, który przyszedł po kolędzie, rozejrzał się po moim pokoju i z przerażeniem w oczach wykrzyknął ”pani podróżuje”. Uciekał szybko, nie biorąc nawet koperty. Od tego dnia wizyta duszpasterska mnie omijała. Było mi przykro. Chciałam nawet zadzwonić do parafii i się upomnieć. Moje poczucie, że jest we mnie coś dziwnego, utwierdzało się. Tym bardziej, że słynnego mnicha jasnowidza oo. Badeniego również zamurowało na mój widok. Kobiety się modliły za mnie, która nie dawałam sobie rady w życiu, ja płakałam, a ten siedział jakby jakąś zjawę zobaczył. Nie czułam się winna żadnych poważnych grzechów, więc byłam zdziwiona o co chodzi.

Jedyną możliwością ucieczki z systemu stały się podróże. Wtedy byłam zdrowa, zaradna i szczęśliwa. Kiedy wracałam, system powodował mój powrót do bezradności i chorób. Gdybym znała dobrze język obcy, pewnie metodą byłoby pozostanie w obcym kraju jakiś czas. Niestety tę ułomność również mam i mój mózg języki przyswaja kiepsko.

Wracając do egzorcystów. Tak mnie temat zainteresował, że gdy zaproponowano nam wejście do świątyni Etiopskiej w czasie egzorcyzmów, zrobiłam to z radością.

Nareszcie zobaczyłam, jak to naprawdę wygląda. Ksiądz wyganiał złego ducha z wijącej się na podłodze ciemnoskórej kobiety. Modlił się, używał specjalnego egzemplarza Biblii i Złotego krzyża. Kobieta po całej ceremonii wstała jakby nigdy nic, pomodliła się obok kilku koleżanek, które przeszły podobne doświadczenie, i spokojnie wyszła.

Wiedziona moim zainteresowaniem tą tematyką, poszłam w niedzielę na film „Matteo” , który opowiada o egzorcyście nieżyjącym od 400 lat. Jego historia jest o tyle niezwykła, że jego siła ponoć ciągle działa i to z o wiele większą mocą. Spojrzałam na kolejkę do miejsca uzdrowień pokazywaną na ekranie i pomyślałam: skąd oni biorą tylu opętanych? Osoby uzdrowione, jak się dowiedziałam, często wypluwają święte przedmioty. Pokazywano długi różaniec i inne rzeczy. Materializacja czy jakaś manipulacja, przeszło mi przez głowę. Przy Said Babie też mówiono o materializacji przedmiotów. Zastanowił mnie ten fenomen.

Wyszłam z kina i oświadczyłam koleżankom, że chętnie obejrzałabym drugą część, w której objaśniano by te niezwykłe zjawiska z punktu widzenia współczesnej wiedzy na temat świadomości, siły modlitwy itd.

Jedna z koleżanek zapewniła mnie o materialnej sile zła, która nie ma nic wspólnego z nauką. Pomyślałam, że faktycznie zło się materializuje. Widać to w ustawieniach systemowych. Uwikłania poprzednich pokoleń i złe czyny wpływają na nas. Rytuał może pomóc w wyleczeniu. Jest to metoda stosowana w wielu kulturach i religiach.

Walka z szatanem czy manipulacja? Jakieś energie czy umysł ludzki?

Jeżeli ludzie tak przede mną uciekają, to może ja też mam jakieś zdolności? W końcu szamanka Inirabi dwa lata temu złożyła pokłon mojemu życiu. Zjawiska synchroniczne są dość częste przy mnie, a ludzie nawet bez ustawienia systemowego często zmieniają życie. Szczególnie kiedy zaczynam mówić. Bardzo ciekawe, bo umiejętności mówienia musiałam się nauczyć sama. Byłam cichutka i tylko się uśmiechałam. A teraz mówię czasami dość dużo, a tym gadulstwem ku mojemu zdumieniu często trafiam w sedno.

Przed całą historią z egzorcystą w moim życiu pojawił się pewien znak.

Gdy byliśmy w świątyni pod Mont Everestem w pewnej chwili wpadł biały gołąb. Jakoś tak pomyślałam, że to o mnie chodzi, ale może to nadmiar pychy. Faktem jest, że nastąpiły potem dziwne wydarzenia zmuszające mnie do zmiany sposobu myślenia i widzenia świata, a wszystko okupione było ogromnym cierpieniem fizycznym i psychicznym.

Piszę tutaj dzisiaj w nadziei, że ktoś mi wyjaśni te zjawiska. Jak na razie drugiej części filmu o egzorcyście Matteo nie zapowiadano. Jedyna nadzieja w Was...