Byłam nad morzem w mieszkaniu. Przybył do mnie mój syn z dwójką swoich synów 3-6 letnich(w rzeczywistości ma jedną córkę). Młodszy pomimo dnia zaczął zasłaniać zasłony w mieszkaniu. Zachciało mu się spać. Jak wszystkie zasłonił, to położył się do łóżka i od razu usnął. Straszy chłopiec biegał, ale też zrobił się senny i położyliśmy go do snu, w tym samym pokoju, gdzie już spało mniejsze dziecko. Wyszłam na balkon. Balkon był bezpośrednio przy morzu. Zrobiło się ciemno. Z portu zaczął wypływać bardzo duży okręt wojenny, a równolegle przy nim płynął ponton z dużą ilością  umundurowanych żołnierzy. Żołnierze mieli  hełmy na głowach. Okręt  był oświetlony. Zaczęłam szukać telefonu, żeby wykonać zdjęcia. Nie mogłam go znaleźć. Okręt podpłynął pod sam balkon, oparł się o balustradę. Zastanowiłam się, że w tym miejscu morze musi być głębokie, skoro do tego miejsca podpłynął  taki olbrzymi okręt. Starszy chłopczyk doszedł do otwartego okna(wyglądało to jak z filmu „IT”), mając zamiar wejść na balkon. Szedł do światła, blasku reflektorów,  jakie dawał okręt. Zastanawiałam się czy nadal on śpi, czy się obudził. Wciąż chciałam znaleźć swój telefon i wykonać zdjęcia, jednak nie znalazłam go, chociaż w pobliżu leżały dwa inne, nie moje iphony.