Kategoria: Sny i wizje
Tematy/tagi: pies • sen • zmarły

onejromancja

Zostałem sam w domu. Miałem pracować zdalnie on-line, lecz poczułem się zmęczony i śpiący. Mogłem przymusić organizm do wysiłku, pobudzając go na przykład mocną kawą lub uszanować jego potrzeby i jeszcze odpocząć. Miałem za sobą spokojną noc, spałem ani za długo, ani za krótko - w sam raz. Zdziwiło mnie to zmęczenie. Opuściłem rolety, żeby stłumić światło i położyłem się ubrany. Było ok. 8:30. Leżałem trochę z brzegu łóżka, na pół tylko przykryty, bo w ubraniu byłoby mi pod kołdrą, zbyt gorąco. Suka Mela, już staruszka, przyszła jak zwykle z boku, położyła głowę na obrzeżu łóżka, blisko mojego biodra. Kiedy głaskałem ją po siwej mordce i głowie, czując jej ciepło, przegarniając sierść palcami, nagle zdałem sobie sprawę, że Mela już od kilku lat nie żyje. "Boże! - pomyślałem - musiałem umrzeć we śnie. Na serce?". Poczułem lęk. Nagle łóżko, na którym leżałem, zaczęło przechylać się w przód - dziwna myśl przy tym: "Jest dobrze, zaraz wstanę na nogi, mogę w tym s t a n i e chodzić!". W tym momencie łóżko zaczęło szybko odchylać się w stronę przeciwną. Równie dziwna myśl przy tym: "Niedobrze!". Wciąż leżałem na plecach, więc za chwilę miałem się zsunąć, głową w dół, w  n i e w i a d o m e. Gwałtownie się przebudziłem. Ogarnąłem sytuację, nie czując specjalnie lęku. Sypialnia, mżące się przez rolety światło - jego nasilenie uzmysławiało mi, że spałem krótko. Wciąż nie czułem się wypoczęty, więc spróbowałem zasnąć jeszcze na chwilę. Nie było snów. Dziwnie pusty czas, z którego wybudziłem się zaskoczony, że już minęło południe.