Miałam mieć jakiś zabieg kosmetyczny w gabinecie. Asystentka kosmetyczki zebrała ode mnie podpisy pod zgodą na zabieg – było to kilka kartek, których nie czytałam dokładnie, tylko odruchowo podpisałam. Położyłam się na leżance i zamknęłam oczy, czekając na smarowanie mazidłami. Po dłuższej chwili zorientowałam się, że nie ma kosmetyczki, leżę okryta pledem, a w pomieszczeniu razem ze mną jest dwóch mężczyzn. Poczułam się niepewnie, wiedząc, że cały czas byłam nieświadoma ich obecności w gabinecie oraz tego, że bardzo mocno wpatrywali się we mnie. Mimo że stali w pewnej odległości, miałam poczucie wyraźnego naruszenia moich granic.

Wściekła pobiegłam do biura, gdzie były asystentki. Wpadłam do pokoju, domagając się jakiegoś wytłumaczenia całej sytuacji. Na to dziewczyna, która zbierała podpisy na kartkach, powiedziała, że awanturuję się niesłusznie, bo sama  podpisałam zgodę na całą sytuację. Wiem, że ma rację, ale jestem wściekła, że dałam się podejść i w bardzo żołnierskich słowach wyganiam wszystkie dziewczyny z biura.

Ta część snu jest czarno-biała. Najpierw jadę autem, potem idę pieszo przez znajome osiedle. Jest noc, trochę śniegu. Mężczyźni mi towarzyszą, właściwie prowadzą mnie gdzieś. Jest ich dwóch i wyraźnie widzę, że jeden z nich jest Ważny, drugi jest jego sługą. Dochodźmy do bloków ustawionych w literę L i zaczynam się orientować, że wszystko wokół jest odwrotnie: kolory, kierunek zakręcana schodów, klatki schodowe ustawione na samym brzegu budynku. Mieszkańcy nie żyją już życiem ludzkim, dawno zmarli, ich twarze przypominają negatywy, wszyscy mają bardzo białe ciała, ale poza tym zachowują się normalnie: ktoś odśnieża łopatą, ktoś zbiega po schodach, biała długowłosa pani szykuje się na bal – pośmiertne życie tętni równie szybko co prawdziwe.

Orientuję się, że jedzenie i picie, które dostałam od ważniejszego mężczyzny, miało dodaną jakąś substancję (zioła?), która zaczyna krążyć mi w żyłach. Buntuję się przeciw temu, że mnie prowadzą wbrew mojej woli, jednocześnie bardzo mnie to ekscytuje, jestem ciekawa, co dalej. Czuję nieprawdopodobną jasność umysłu, jednocześnie silne podniecenie w dole brzucha. Umysł i brzuch zdecydowanie weszły w wyższe energie po ziołach.

Ostania część snu ma kolory: czerwony i czarny. Ten ważniejszy mężczyzna wygląda jak porządnie zmęczony życiem, używkami, rozpustą hulaka. Ma świetne ubranie, jest przystojny, szpakowaty, wyraźnie czuje się w nim „światowca”. Obserwuję go siedzącego na kanapie, trzyma w ręku jakiś czarny ekskluzywny męski gadżet (notatnik?, portfel?). Zniknęła gdzieś jego charyzma, widzę, że rola którą odgrywał, bardzo go wyczerpała. Robi mi się go tak po ludzku żal. Siadam obok, jedną ręką dotykam jego dłoni, drugą kładę na drugim ramieniu, tak aby stworzyć krąg, by móc przekazać mu trochę mojej życiodajnej energii.

Pierwsze skojarzenie po przebudzeniu - chyba spotkałam Wolanda.