Promuję koncepcję pozytywnych, a przynajmniej realistyczno-pozytywnie postrzeganych przodków oraz więzi z nimi i uważam, że tak jesteśmy skonstruowani, że myśleć dobrze możemy jedynie przynajmniej wewnętrznie życzliwie nastawieni do Rodziców, tych co nas wychowywali i w ogólności abstrakcji na ten temat czyli Przodków. Oczywiście to życzliwe wewnętrzne nastawienie niekoniecznie musi mieć pozytywne formy wyrazu, liczy się tu nasz stosunek do przeszłości i postaci w niej obecnych. Jak w świecie zwierząt, gdy zaczyna się wojna o terytorium więzy krwi niespecjalnie się liczą.

Sam koncepcję Przodków doceniłem dzięki teoretycznie nie przodczej Hunie (gdzie Aumakua - duchy przodków są wliczane do rodziny, o'hany, często włącznie z Akua - bogami) wiążącej mocno z rodziną oraz dzięki równie obcemu, ale odrywającemu od rodziny Buddyzmowi Tybetańskiemu. W tym ostatnim Przodkowie występują jako Linia Przekazu (oraz Rodzice, a zwłaszcza Matka w szczególnej, ważnej i wyjątkowej roli własnej).

A oko i ucho hipnotyzera dostrzega w abstrakcyjnej idei Przodków rzecz szczególną, ważną i wyjątkową. Przodkowie to jeden wielki symbol pamięci, człowieczeństwa, odpowiedzi na pytania:

Skąd coś wiesz?

Jakiego rodzaju człowiekiem jesteś?

Do jakiej grupy przynależysz? (Jakie jest twoje stado! Stadni jesteśmy z natury)

Co w tobie jest ogólnoludzkie?

Idea Przodków w dużej mierze określa relację z samym sobą. I na pohybel tym, którzy tutaj usiłują wbijać klin, dobrym odruchem bezwarunkowym jest kopać i gryźć ;)

Idea obciążeń po Przodkach, to uogólnienie nt. „Twoi Rodzice nie byli wystarczająco dobrzy, Twoja przeszłość nie była wystaczająco dobra”. Gra w obwinianie „Ty jeden zły i paskudny człowieczku, porzuć swoją tożsamość i słuchaj mnie, wtedy będziesz dobry” oraz oskarżanie  i samoobwinianie: „Gdyby nie Tata, Gdyby nie Mama, gdyby nie moje dzieciństwo nie byłbym taki/taka...” I tu lecą synonimy ...%$#@!

Oskarżanie Przodków o nasze problemy to działanie agresora, który ofiarę usiłuje odciągnąć od wszelkich źródeł pomocy i uczynić bezbronnym. Często ubrane w terapeutyczne i paraterapeutyczne szatki, ale normalne draństwo odbierające i człowieczeństwo i poczucie rzeczywistości. To, że draństwo często bazujące na mieszance naiwności i głupoty to inna sprawa, ale nie umniejsza to jego wredności:

Nie ufaj swoim wspomnieniom

Nie ufaj swojemu stadu.

Nie ufaj obcym grupom.

Nie ufaj ludzkości.

Nie ufaj sobie.

Postradaj zmysły.

Rozstrzelaj swoich Przodków na moich oczach, by udowodnić lojalność względem mnie, swoje posłuszeństwo i moją władzę nad Tobą. Twoją tradycją powinno być bezkrytyczne słuchanie moich słów.