Kategoria: Techniki rozwoju

Dalej prowadząc moje rozważania o innych systemach uczenia dzieci, głównie pod kątem czytania . Dziwi mnie jak powszechne jest projektowanie pod kątem potrzeb rodziców, a nie dziecka! No kto niby te zabawki kupuje.
Większość z tych zabawek "multimedialnych" - działa na zasadzie(uproszczę) trzy przyciski A B C lub 1 2 3  i po naciśnięciu przycisku A  - zabawka WYJE A, B - wyje i buczy B, a przycisku C, wyje buczy i gra CEEE..
To ma nauczyć czytania czy liczenia ? Patrząc na to pod kątem przyczyn i skutków, te zabawki budują naukę: Dotknij czegoś a spotkasz się ze stresującym bodźcem stymulującym jakiś zmysł. Gdy przystępujesz do działania ogłuchnij lub zacznij wydzielać środki przeciwbólowe..  nie ma dobrych wyborów!
To nauka dla dorosłych: To urządzenie wyje jak ja sam(a) gdy chcę przykuć uwagę dziecka, uzyskać jego reakcję. A B C i 1 2 3 przypominają mi jak trudno jest nauczyć się czytać i liczyć..ja się przecież tak męczyłem, wszyscy się męczą, prawda ? Niech się dzieciak pomęczy, życie jest stresujące..
Te sprytniejsze z tych głupich zabawek dodają jakiś sygnał modulowany: , naśladując rytmy ciała lub bodźce z którymi się dziecko mogło spotkać: piosenkę.
Dalej idą w tą samą mentalność - zabaw rodzica prostotą sygnału to wymusi zajęcie się zabawką, ta zabawka pasuje do dziecka, bo dzieci są głupie i nieporadne.
Tymczasem patrząc z perspektywy rozwoju: Te mózgi są najbardziej chłonne i podatne na uczenie się i różnicowanie. Co by robiła MĄDRA ZABAWKA? Wg mojego rozeznania dobrze by było tak:
1. Emitowała modulowany sygnał, szum z wzorcami podstawowymi: dla przykładu wezmę: A E I O U na średnim poziomie intensywności, gdyby wykryła zbliżanie się dziecka, ruch lub jego zaniechanie- CICHŁABY i MODULOWAŁA SYGNAŁ np. odwracała U O I E A !  Dawałaby sygnał REAGUJĘ NA CIEBIE i jednocześnie dostarczała wszelkich bodźców potrzebnych do przetworzenia sygnału na wyższy poziom: zestaw wzorów podstawowych do zintegrowania przez dziecko w obrębie jego aktywności.
2. Uczyła wzorców: Wciśnięcie przycisku na takiej zabawce dawałoby nasilenie jednego z wzorców.  AA EA IA OA UA  Modulację sygnału wyjściowego do poziomu bardziej wyraźnego wzorca: Jeśli skupisz na tym uwagę będzie łatwiej ci rozpoznawać.
3. Stawiała Wyzwania. Po kilkukrotnej interakcji z danym przyciskiem, komplikowałaby wzorzec : BABA BEBA BIBA BOBA. Uczyła się dziecka.
4. Była nie do końca przewidywalna. Od czasu do czasu wzorzec byłby losowo komplikowany BARDZIEJ niż wynikałoby to z interakcji dziecka: BABA BABAI BIA BOBiA  - dawała dziecku sygnał, że w wyniku tej interakcji czeka coś więcej, musi tylko odkryć jak to zrobić. W podobny sposób reagowywałaby na bezczynność dziecka po zetknięciu się z zabawką: wykorzystywałaby pasywne uczenie się do utrwalania wcześniej pobudzinego wzorca poznawczego.
5. Różnicowałaby efekty w zależności od zachowania: Wynikowa aktywność takiej zabawki miałaby kilka-kilkanaście rozwiązań:
Bawię się to tu to tam,
ABCDEFGH  ... bardziej skomplikowanych wzorców.

Podsumowując: naśladowała rozwijający się model świata i uczyła strategii uczenia się przez interakcję!