Przedwczoraj zamieściłem pierwszy odcinek bloga „Nasze zwierzęta mocy” - o gołębiu. W kolejce czekają już następne zwierzęta: wilk, niedźwiedź, żaba, zając, dzik, szczur, orzeł, jeż i inne. Niektóre z tych tekstów mam w szkicach, niektóre w głowie. Chcę w ten sposób, odcinkami, napisać książkę o naszych, tzn. polskich, europejskich i słowiańskich zwierzętach mocy. Ten blog będzie roboczym warsztatem, w którym ta książka będzie pisana. Odcinki będę poprawiać, zmieniać i uzupełniać. Chętnie przedyskutuję je z Tobą. Będę wdzięczny za inspiracje i za wskazanie nieznanych mi lub pominiętych wątków, legend i innych źródeł oświetlających dane Zwierzę.

Blog o zwierzętach mocy jest pod abonamentem. Co jest logiczne, skoro ma stać się książką.

Czym są zwierzęta mocy? Sama rzecz istniała „od zawsze”, bo od zawsze ludzie myśleli i śnili o zwierzętach i żyli w ich bliskości. Jednak pojęcie zwierząt mocy, tak jak jest teraz rozumiane, pojawiło się w książce Claude'a Lévi-Straussa „Myśl nieoswojona”, gdzie napisał on o zwierzętach, które służą nie tylko do jedzenia, ale i do myślenia. Później pojęcie to wypromował Michael Harner.

Pierwszy kontakt ze zwierzętami mocy mamy w snach i poprzez sny. Śnią się nam zwierzęta, które coś znaczą - które są jak słowa i pojęcia w nie całkiem znanym języku naszej śniącej podświadomości. Każdy kto chce tłumaczyć sny, musi ten słownik znaczących zwierząt poznać, lepiej lub gorzej. Dalej, znaczenia zwierząt przychodzą do nas wraz z bajkami, których słuchamy w dzieciństwie i opowiadamy własnym dzieciom wnukom. Są (te znaczenia) wpisane w język: świnia, tchórz, żmija, małpa, to nie tylko nazwy zwierząt, to także słowa, którymi nazywamy kogoś z powodu jakiejś jego przykrej dla nas cechy. I dalej: dumny jak lew lub paw, wilczy apetyt i kapitalizm, końskie zdrowie, pogoda pod psem, żaba łapę podkłada. Księżniczka zamieniona w żabę, zając wyprowadzający wilka w pole, jeleń na rykowisku. Orły na sztandarach i monetach. Bóg w swojej trzeciej osobie pod postacią gołębicy. Ślepowron w herbie. Koziorożec znak zodiaku. Chcemy czy nie chcemy, nasz mentalny krajobraz (mindscape, jeśli ktoś musi po angielsku) jest gęsto zaludniony zwierzętami.

To jest dopiero powierzchnia – pod którą głębiej żyją archetypy, i dopiero one są tymi zwierzętami mocy, o które nam chodzi. A archetyp, to trochę jak duch, trochę jak bóg, trochę jak mem lub mempleks. Właśnie te archetypy staram się tutaj wyłowić.

Są ludzie owładnięci przez swoje zwierzę mocy. Poznajemy ich jako fanatyków koni, psów, sokołów, opiekunów jeży lub zawziętych podglądaczy wydr albo sów, którzy o swoich zwierzętach wszystko wiedzą i nimi żyją.

Nasz – polski, europejski, słowiański - zestaw zwierzęta mocy, chociaż podobny, jest inny niż ten najbardziej znany z Ameryki Północnej, bazujący na kulturach tamtejszych Tubylców-Indian. Z prostej przyczyny: pewne zwierzęta żyją lub żyły u nas, a u nich nie, i odwrotnie. Tam były bizony, u nas żubry. Tamtejsze niedźwiedzie są (przeważnie) czarne, nasze bure. U nich nie było tak ważnych dla nas istot jak dzikie świnie (dawniej, teraz są), bociany, puchacze, jeże. U nas nie było szopa, jeżozwierza-porcupine, kolibrów.

O naszych zwierzętach mocy chcę pisać tak, żeby to było pomocne w szamańskiej pracy, u nas.