Kategoria: Własne doświadczenia
Tematy/tagi: Jung • nagość • szałas potu • tabu

Zauważyłem, że czasem ktoś rezygnuje z wzięcia udziału w szałasie potów tylko dlatego, że trudno jest mu zdecydować się na całkowitą nagość w szałasie. Poniższy tekst jest odpowiedzią dla yvonne.b, która pisała o tym tutaj i wszystkich innych, mających podobne obawy.

Padło pytanie w artykule, więc uprzejmie odpowiadam. Dla mnie przeszkodą w uczestniczeniu w "Twardej ścieżce" jest konieczność rozebrania się w mieszanym towarzystwie. Wstyd nie jest powodem, chyba że rozumiemy wstyd jako chęć obrony swojej intymności i godności. Pośród samych kobiet, czemu nie, ale owieczka ma wejść w stado wilków dobrowolnie? :-) Mamy cywilizację, kulturę, wartości i zasady z nią związane, i miałabym je zlekceważyć zamieniając się w dzikuskę? Mówię o kulturze polskiej, w której nagość należy do sfery intymnej.

Dzięki Ci yvonne.b za poruszenie tego tematu. Twój post daje nam świadomość tego, jak nasze społeczeństwo ma głęboko zakorzenione problemy, wynikające z akceptacji swojego ciała. Tak, to nasza kultura i edukacja już od wczesnej młodości wdrukowują każdemu z nas przekonanie, że nasze ciało jest brzydkie, że jest powodem do grzechu, że powinniśmy je zasłaniać aby nie gorszyć innych. Wszędobylska reklama i kolorowe czasopisma tym bardziej jeszcze powiększają nasze kompleksy na tym punkcie. Oczywiście takie wychowanie młodego człowieka może spowodować problemy w swerze psychicznej , które objawiają się w relacjach z innymi ludźmi, zarówno w pracy jak i w domu oraz w swerze seksualnej, objawiając się powstaniem blokad w ciele, które nie pozwalają na to, aby w pełni przeżywać akt seksualny co w konsekwencji czasem prowadzi do unikania seksu a nawet do rozpadu małżeństwa. Bardzo wiele ludzi nie akceptuje wyglądu swojego ciała i zadręcza je różnymi dietami odchudzającymi czy też innymi czynnościami upiększającymi., którym nie widać końca. Często też ludzie starają się podnieść swoją wartość w oczach innych przez modne ciuchy, najnowszy model telefonu czy przez inne gadżety. Obawiamy się tego aby ludzie nie mówili źle na temat naszego wyglądu a tym bardziej naszego zachowania, które czasami odbiega od norm, które utarły się w społeczeństwie. Wiąże się to bardzo mocno z naszą niską samooceną i strachem przed odrzuceniem przez znajomych.
Wróćmy jednak do praktyk Twardej Ścieżki i nagości w szałasie potów. Być może niektórym ludziom mającym problemy opisane powyżej taki stan rzeczy nie przeszkadza i nie widzą oni potrzeby pracy nad nimi? To jest ich wybór i ja tutaj nie mam zamiaru kogoś uszczęśliwiać na siłę i wmawiać mu, że koniecznie coś musi z tym zrobić. Warsztaty Twardej Ścieżki organizuję dla ludzi, którzy z własnej i nieprzymuszonej woli chcą coś w swoim życiu zmienić ponieważ sami dostrzegli różne problemy i chcą je w ten sposób rozwiązać. Praktyki Twardej Ścieżki dają im właśnie taką możliwość. Jednak aby pożądane zmiany nastąpiły w uczestnikach warsztatów, muszą się oni w te praktyki całkowicie zaangażować. Nic nie da się tutaj oszukać czy naciągnąć. Tutaj zasady są jasne. Jeśli chcesz doznać duchowej przemiany, to wchodzisz do szałasu potu nago. Jeśli chcesz tylko fizycznego oczyszczenia, to nie zawracasz sobie tym głowy, tylko idziesz np na taką saunę przy basenie i wchodzisz tam w kostiumie kąpielowym.

Wstyd nie jest powodem, chyba że rozumiemy wstyd jako chęć obrony swojej intymności i godności. Pośród samych kobiet, czemu nie, ale owieczka ma wejść w stado wilków dobrowolnie? :-)

Widzę , po tym co powyżej napisałaś, że postrzegasz to wydarzenia, z całkiem innego poziomu. Poziomu bardziej "cielesnego". Muszę Ci tu jednak wyjaśnić, że nie po to rozbieramy się do naga aby uprawiać jakiś grupen sex, ale po to, aby doznać duchowej przemiany, która może w nas zaistnieć tylko i wyłącznie w ten sposób. Uwierz mi, że tutaj nikt nie jest zainteresowany czyimiś "wdziękami", a przynajmniej jak na razie nikogo takiego nie spotkałem, kto przyjechałby na warsztaty tylko w tym celu.. Nigdzie też nie jest powiedziane, że każdy musi biegać wokół szałasu nago. Całkowita nagość jest wymagana jedynie w samym szałasie, gdzie jest ciemno. Jeśli ktoś nie chce chodzić nago wokół szałasu, to zawsze może się czymś okryć i dopiero przy wejściu zdjąć to i położyć na zewnątrz, a nawet może to wziąć do środka i na tym usiąść w szałasie. Zwykle jednak większość uczestników szłasu potów chodzi wokół szałasu całkiem nago. Moim zdaniem jest to symbol otwarcia się na świat i stwierdzenie : "chrzanię to co inni sobie na ten temat myślą, kocham siebie i swoje ciało i nie mam żadnych kompleksów na tym punkcie. Jestem jednością z całym wszechświatem i usuwam wszystkie przeszkody, które nie pozwalają mi na całkowite z nim połączenie (ubranie tworzy coś w rodzaju bariery, która nas odgradza od świata zewnętrzenego). To ja decyduję o swoim samopoczuciu i nic i nikt w świecie zewnętrznym nie ma na to wpływu."

Co na ten temat pisze Wojciech Jóźwiak Warsztaty liminalne

(...) szałas potu. Ta praktyka łączy się z czynieniem wielu rzeczy na odwrót, z łamaniem nawyków i zasad, których przestrzegamy w normalnym życiu.(...) W indiańskiej saunie czyli w szałasie potu uczestnicy siedzą nago, ubrania zostawiają na zewnątrz, obie płci razem, chociaż bez żadnych seksualnych podtekstów, jest ciasno i niewygodnie, doskonale ciemno - a przede wszystkim gorąco i wilgotno, od czego uczestnicy się pocą, co jest przypadłością, która w naszej kulturze jest w dużym stopniu tabu - robimy przecież mnóstwo starań, żeby się nie pocić, albo przynajmniej tego nie pokazywać, i samo mówienie o poceniu jest unikane, a rzecz sama nisko wartościowana, przykładem słowo "wypociny". W szałasie potu wypowiadane słowa są ujęte w pewne reguły, formuły, za to swobodnie wydawane są nieartykułowane głosy, krzyki, mruczenia, improwizowane pieśni - więc znowu coś, czego normalnie nie robimy i unikamy bądź nie przyznajemy się do tego publicznie. Po wyjściu z szałasu wchodzi się w stan, kiedy śnieg (jeśli to jest zima) wydaje się ciepły, zimny wiatr nie powoduje dreszczy, jest się obojętnym na chłód, wilgoć, rosę, krople deszczu - a więc wszystko to, czego - kierowani gatunkowym nawykiem ciepło- i sucholubnego Homo sapiens - najstaranniej zwykle unikamy. Wchodzi się w stan istnienia, właściwszy raczej zwierzętom lub duchom. Także piasek w uszach, popiół na skórze, włosy w strąkach - nie przeszkadzają...

To jest cudowne uczucie, gdy wyjdziesz z szałasu potu i leżysz całkiem nago na ziemi, patrząc na gwiazdy łącząc się z ziemią i całym kosmosem. Ci którzy to przeżyli wiedzą o czym mówię i czasami aby doznać takiego uczucia jadą setki kilometrów. Tych, którzy chcieliby czegoś podobnego doznać i zmierzyć się ze swoimi lękami, blokadami i ograniczeniami zapraszam na kolejne warsztaty Twardej Ścieżki. Nie mam zamiaru nikogo przekonywać że ta metoda "jest najlepsza i rozwiąże wszystkie wasze problemy" Być może ktoś znajdzie metodę, która bardziej mu przypasuje. Dzisiaj wpadł mi w ręce pewien artykuł o tym jak to coraz więcej kobiet leczy swoje kompleksy za pomocą rozbieranych sesji zdjęciowych. Jeśli im to pomaga, to dlaczego nie?