Zaczynałam to pisanie kilkakrotnie. Wojtek Jóźwiak zaproponował (podobno całkiem serio)żebym opisała jak zreformowane chrześcijaństwo miało by wyglądać. A no na pewnonie potrzebna jest , chora instytucja. Nie zamierzam jej jednak

Zaczynałam to pisanie kilkakrotnie. Wojciech Jóźwiak zaproponował (podobno całkiem serio), żebym opisała, jak zreformowane chrześcijaństwo miałoby wyglądać. Ano, na pewno, niepotrzebna jest chora instytucja. Nie zamierzam jej jednak obalać. Pewnie sama wkrótce padnie. Rytuały to za mało, choć nasz mózg je lubi. Życie w lęku szkodzi i nie pochodzi od Boga. Tej prawdy szukałam długo i samotnie. Ale straszenie Kościołem i katolikami to druga skrajność. Tworzenie sztucznych podziałów w społeczeństwie nie prowadzi do niczego dobrego.

Potrzebna jest zdrowa duchowość oparta na miłości, która stanowi sedno nauk Chrystusa. Nie tylko katolickie przekazy mówią o nastaniu epoki serca i o powrocie do autentycznych wartości. Przyznajcie, tak w głębi duszy, czego człowiek od kołyski do śmierci potrzebuje? Miłości! Pieniądze i wszelkie inne dobra są świetnym dodatkiem. Nawet zdrowie jest jakieś lepsze, jeśli mamy to, co najważniejsze. Różnymi drogami się do tego zmierza: przez rodzinę, partnerstwo, małżeństwo, dzieci, przyjaciół. Jak wycisnąć całą, tzw. wodę - pozostaje miłość, która niesie wszelką pomyślność. Kim jesteśmy i po co tu jesteśmy? Wczoraj na wykładzie prawie połowa uczestników (około 15 osób) powiedziała, że żyją dla miłości. Reszta pewnie miała to w podtekście.

Podróżując po całym świecie obserwowałam, że tak naprawdę jesteśmy wszyscy podobni. Podobni w środku, niezależnie od kultury, kraju zamieszkania i wyznawanej religii czy filozofii. Często nie warto przyznawać się do bycia ateistą, bo wzbudza to wielki niepokój. Może jest się człowiekiem bez zasad? Znajomi zawsze twierdzą, będąc w krajach arabskich, że są katolikami, aby uniknąć zbędnych dyskusji.

Nie ma co tu się zastanawiać, jak to z chrześcijaństwem jest naprawdę. Czy Chrystus jest postacią historyczną? Ewentualnie, który fragment życiorysu i przekazów jest prawdziwy, a który nie? Z całą pewnością coś w tej postaci jest takiego, co spowodowało, że chrześcijaństwo trwa już 2000 lat. Sądzę, że sprytna manipulacja ludzi, czerpiących z tego korzyści, to za mało. Co tak naprawdę sprawia, że miliony ludzi pozwala na to, by manipulowano ich  sposobem myślenia i działania, wspierając tym samym grupę osób,która w dużej mierze na to nie zasługuje? Myślę, że Jezus i jego posłannictwo miłości. O krzyżu bym raczej nie wspominała. Ważne jest zmartwychwstanie do nowego życia.

Co zapowiada wielu w Kościele? – Paruzję! Ponowne przyjście Chrystusa. Z mojego podwórka, dominikanin o. Badeni, miał wizję jej bliskości. Wielu innych wizjonerów katolickich również zapowiadało paruzję i upadek KK. No,bo się nie reformuje ta instytucja od wieków. Długo wytrzymała, ale teraz mamy Internet i wiadomości rozchodzą się szybciej. Pewnie, że znaleźć można w nim wiele bzdur... Jak zatem można korygować tą wiedzę? Ano, według mnie, tylko nasze osobiste doświadczenie wewnętrzne i wielostronny rozwój. Szamani powinni być w tym dobrzy. Nawet jeśli nie święci, to poszukujący. Ja wierzę, że człowiek ze swej natury jest dobry, tylko go czasem życie "wykrzywia".

Dostałam doświadczenie snów. Kazano mi wejść na platformę, ponieważ tak złe rzeczy się działy. Kilka z nich chyba udało mi się naprawić. Miałam kilka snów związanych z jakimś polskim ambasadorem w Rzymie. No i ten, który jest sednem. Przyjechałam z grupą ludzi chyba do Jerozolimy, bo znalazłam się obok muzeum Tory. Zaglądałam przez okienka. Jakiś strażnik zapytał, czy mam złotówkę. Miałam, więc wrzucił do automatu i podał mi bilet ważny na kolejny dzień. Pobiegłam za grupą. Wiedziałam, że wszyscy się tu wybierają. Chciałam im ułatwić, ale oni byli już daleko.

Tora to znaczy prawo. To pięć pierwszych ksiąg Biblii (stąd także Pięcioksiąg, Pentateuch), najważniejszy tekst objawiony judaizmu. Głównym tematem Tory jest Przymierze pomiędzy Bogiem a narodem Izraela, za pośrednictwem Mojżesza, zawarte podczas wędrówki z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej (wg Wikipedii.)

Czy zatem nie należałoby sięgnąć do źródeł chrześcijaństwa i judaizmu? Przecież wielu ludzi tylko udaje przed sobą i innymi, że są katolikami. Inni nie wiedzą, czego się tak naprawdę trzymać, jakich zasad, jakiego światopoglądu. Nieżyciowe przepisy rozśmieszają młodych. W Warszawie, z okazji zesłania Ducha Świętego (piątek i post), po jednej stronie Wisły biskup post znosi, a ten z drugiej strony rzeki - nie. Który ważniejszy? A w zasadzie kogo to obchodzi?

Moja przyjaciółka płacze, bo nie może przystępować do komunii. Jest w związku niesakramentalnym. Jej małżonek był już żonaty. Ja się pytam, czy się kochają. Słyszę, że tak, ale to jest takie trudne. No, nikt nie mówił, że będzie łatwo, jak w każdym związku. A co kobiecie przeszkadza najbardziej? Wszyscy przystępują do komunii, a ona nie może. A gdyby nie wyszła za mąż, tylko mieszkaliby razem, to by mogła. Ja się pytam, o co w takim razie chodzi? Może o to wykluczenie ze wspólnoty? Zastanowiła się i powiedziała, że możliwe. Niedługo po ślubie miała sny, że chodzi z głową do ołtarza. Dla mnie to oczywiste. Problem istnieje tak naprawdę w głowie. Ale takie dylematy ma tysiące a może i miliony ludzi. Na dodatek wychowują dzieci i nie wiedzą jak. Ludzie nie mają czasu zastanawiać się, przy każdym kroku, jak postępować. Dlatego idą w katolicki schemat, albo go całkowicie odrzucają.

Autorytetów brak. Jak dla mnie, nie jest nim nawet Papież Franciszek. Nie wiem, o co chodzi, ale moja intuicja wyczuwa tu jakiś fałsz. Rozmawia przez telefon i pozwala jednej rozwódce przystępować do komunii. A cała reszta uczciwych ludzi, którym coś w życiu nie wyszło? To znaczy, że ci, którzy udają, są na wygranej pozycji. Udają i robią co chcą. Papież chodzi w butach po wujku. Jak dla mnie - to marketingowiec zatrudniony do ratowania instytucji, która się sypie.

Zaznaczam, nie występuję w obronie moich życiowych spraw i problemów. Patrzę na ten świat i poraża mnie niesprawiedliwość. W dodatku  pieczętowana sakramentami i głosem Kościoła, który sam jest grzeszny, jak dziś wszyscy wiedzą. Dla mnie to, co się od wielu lat odbywa w Polsce, to pielęgnowanie obłudy.

Mogłabym odejść po cichu i nic nie mówić. Przecież to nie mój problem. Ale może właśnie dlatego zostałam wybrana. Widzę niesprawiedliwość i nie zgadzam się na nią.

Wewnętrzny głos, już wiele lat temu, powiedział mi, że mój zawód - dziennikarza i politologa - to dobry wybór, tylko będę na to długo czekać. Ja wcale nie chcę zbawiać świata. Wierzę jednak, że przybywając na ziemię, dostajemy jakąś misję. Czasami jest to rodzina, praca lub cokolwiek innego. Ja tego celu jeszcze nie znalazłam, ale wierzę, że ten mój wewnętrzny głos podpowie mi, co robić. Mam wprawdzie obawy, czy dobrze go odczytuję, ale próbuję. Jak mówi moja przyjaciółka: jeśli coś czujesz - idź w to. Jeśli to nie twoja droga, to jak zwykle cię wyrzucą.

Oj, wyrzucali mnie wiele razy. A ja ciągle idę i słucham głosu, wierząc, że ktoś mądrzejszy mną kieruje. I takie powinno być zreformowane chrześcijaństwo. Każdy powinien umieć słuchać głosu Boga w sobie. Zewnętrzne autorytety są zazwyczaj zawodne.

Jeśli przyjrzymy się różnym wizjom i wizjonerom, wielu mówi, że to właśnie Polska i Polacy mają budować centrum nowej duchowości.

O wielkości Słowian piszecie ciągle na tym portalu. Ja osobiście uważam, że Polski katolicyzm jest bardzo dobrą podstawą.

Nieprzypadkowo moje sny nabrały wielkiej mocy w okresie katastrofy smoleńskiej. Tam zginęło wielu pracowitych i dobrych ludzi z różnych partii politycznych. W tym czasie również w moim życiu wydarzyły się osobiste tragedie.

Czy naprawdę zostaliśmy wybrani, spośród narodów świata, do zrobienia czegoś wielkiego, czy to tylko romantyczny mit? Ja wierzę w naszą narodową misję tak, jak w moją osobistą.

Trochę mi głupio to wszystko pisać. Jeśli jednak nie pozostanę w tym samotna, to podzielę się innymi osobistymi poglądami, które - być może - wszystkim nam pomogą w przemianie naszego społeczeństwa i kraju.